1. ಕರುಣಾಳು ಬಾ ಬೆಳಕೆ
______
ಮೊದಲೇನು ಅಷ್ಟು ಗೊಂದಲವಿರಲಿಲ್ಲ
ಆದರೆ ಐಸಾಕನು ಕಣವೆಂದು, ಮ್ಯಾಕ್ಸ್ವೇಲ್ಲನು ಅಲೆಯೆಂದು,
ಕೊನೆಗೆ ಅಲ್ಬೆರ್ಟನು ಅವೆರಡು ಸರಿಯೆಂದಾಗ
ಆದ ಗೊಂದಲವ ನಿವಾರಿಸಲು...
ಕರುಣಾಳು ಬಾ ಬೆಳಕೆ; ಮಸುಕಿದೀ ಮಬ್ಬಿನಲಿ
ಕೈ  ಹಿಡಿದು ನೆಡೆಸೆಮ್ಮನು
---------------------
ದುಃಖದ ಮೂಲ ಚಿಂತೇನಾ
ಮನದಲ್ಲೇ ಸಾಕುತಿ
ಏನೂ ತಪ್ಪೆಸಗದ ನನ್ನ
ಹೊರಗೇಕೆ ನೂಕುತಿ?====
ಇವಳು ಥೇಟ್ ಪ್ರೆಷರ್ ಕುಕ್ಕರ್ ಥರ
ಮನದೊಳಗೆ ಕುದೀತಿರೋ ವಿಷಯನ ಅರ್ಥ ಮಾಡ್ಕೋ
ಅಂತ ಮೂರ್ ಸಲ ವಿಸ್ಲೆ ಹೊಡಿತಾಳೆ
ಆಗ್ಲೂ ಕೇಳಲಿಲ್ಲ ಅನ್ಕೋ...  
ಸಿಡಿದುಬಿಡ್ತಾಳೆ.=======
ನೀ ಕಣ್ಣೆದುರು ಇರದಿದ್ದಾಗ
ಆಗಾಗ್ಗೆ ಬರುವ ನಿನ್ನ ನೆನಪು
ತಿಳಿಯದಂತೆ ಒಂದು ಕಿರುನಗೆಯ ಮೂಡಿಸುವಿದು

ಹೋಳಿ ಹುಣ್ಣಿಮೆಯಂದು
ಕೇರಿ ರಂಗೇರಿದ ಹಾಗೆ

ಹಳೆ ಹೊತ್ತಿಗೆಯ ಆಕಸ್ಮಾತ್ ತೆರೆದಾಗ
ಸಿಗುವ ನವಿಲುಗರಿಯ ಹಾಗೆ

ಸೂರ್ಯನ ಕಿರಣದಲಿ ಶಿಖರ ಮಿಂದ,
ಹೊಳೆವ ಧವಳಗಿರಿಯ ಹಾಗೆ  

ಚಾಟಿಯ ಜಾದೂಗೆ  ಗಿರ್ರನೆ ತಿರುಗುವ  
ಬಣ್ಣದ ಬುಗುರಿಯ ಹಾಗೆ-----------
"ಸಾಟಿಯಾಗಬಲ್ಲರೇ?", ಅಲ್ಲ.
"ಸಾಥಿಯಾಗಬಲ್ಲರೇ?"-----------
ಪ್ರೀತಿ ಸಿಗುವ ಮುನ್ನ ಪ್ರೀತಿ ಹಿಮಾಲಯ ಪರ್ವತ
ಹಿಮಾಚ್ಚಾದಿತ ಶಿಖರ,
ಏರಲಾಗದ ಎತ್ತರ,
ಸಹಿಸಲಾಗದಷ್ಟು ಶೀತ,
ಆಗ್ಗಾಗ್ಗೆ ಬೀಳುವ ಹಿಮಪಾತ,
ಉಸಿರುಗಟ್ಟಿಸುವ ತೆಳು ವಾಯು,
ಕೆಲವೇ ಕ್ಷಣಗಳ ಬೆಳಕು...

ಪ್ರೀತಿ ಸಿಕ್ಕ ಮೇಲೆ ಪ್ರೀತಿ ಹಿಮಾಲಯ ಪರ್ವತ
ಹಗೆ ಹಾರದ ನೈಸರ್ಗಿಕ ಗಡಿ
ಹರಿವ ಶುದ್ಧ ಗಂಗೆಯ ಮೂಲ
ಚಿರಂತನ ಬ್ರಹ್ಮಪುತ್ರದ ಸೆಳೆ  
ಪೂಜ್ಯ ಮಾನಸ ಸರೋವರದ ನೆಲೆ
ಸೂರ್ಯಕಿರಣದಲಿ ಮಿಂದ ಅನ್ನಪೂರ್ಣೆಯ ಸೊಬಗು
ಆಗದೆಂದನಿಸಿದ್ದ ಶೃಂಗವೇರಿದ ಹೆಮ್ಮೆ...----------------
ಯೌವ್ವನದಲಿ ನಂಬಿದ್ದೆ
ಬದುಕ ಸಾಗಿಸುವುದು
ಕಾರು ಓಡಿಸಿದಂತೆ
ಇಂಧನದ ಏರ್ಪಾಟೊಂದು
ಮಾಡಿದರೆ ಸಾಕದಕೆ
ಒಬ್ಬನೋ, ಇಬ್ಬರೋ,
ನಾಲ್ವರೊ
ಕೊನೆ ಕಾಣದ ರಹದಾರಿಯಲಿ
ಸರಾಗವಾಗಿ
ಸಾಗುತಲಿರಬಹುದೆಂದು

ಈಗ ತಿಳಿಯಿತು  
ಬದುಕ ಸಾಗಿಸುವುದದು
ಕಾರು ಓಡಿಸಿದಂತಲ್ಲ
ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಅದು
ತೇರು ಎಳೆದಂತೆ
ನನಗೇ ತಿಳಿಯದಂತೆ
ಹತ್ತಾರು ಕೈಗಳು ನೆರೆದು
ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರು ಆಗುತ
ಜಗ್ಗುತ ಹಿಗ್ಗುತ ತಗ್ಗುತ
ಇರಿಸುಮುರಿಸು ತೋರಿಸುತ
ಆದರೂ ಬದುಕ ಆಚರಿಸುತ
ಅರಿವಾಗದಂತೆ
ಒಟ್ಟಿಗೆ ಎಲ್ಲ ಮುಂದಕೆ
ಸಾಗುತಲಿಹರೆಂದು  
19. ತಗಾದೆ
--------
ಸಾವಿರ ಸುಳ್ಳು ಹೇಳಿ
ಮಾಡುವೆ ಮಾಡು
ಎಂದು ಹಿರಿಯರು
ಅನುಭವದ ಬುನಾದಿಯಡಿ
ಗಾದೆ ಮಾಡಲು ಅರಿತರು.
 
ಒಂದೇ ಸುಳ್ಳು ಸಾಕು
ಆದ ಆ ಮಾಡುವೆ ಮುರಿಯಲು
ಎಂಬ ಮಹತ್ತರ ವಿಷಯವ
ಏಕೋ ಸೂಚಿಸಲು ಮರೆತರು!-------
ಕಿರೀಟವೇನದು, ಪಾದರಕ್ಷೆಯೇನದು?  
ಕಿರೀಟವೇನದು, ಪಾದರಕ್ಷೆಯೇನದು?  
ತಾವಾಗಿಯೇ ಅವು ಏನೆ ಆಗಿರಲಿ
ಅನುದ್ವೇಗಿಯ ಕಣ್ಣುಗಳಿಗೆ
ಮಹಾರಾಜಾನೇ ಪಾದರಕ್ಷೆಗೆ ಕಿರೀಟ
ಕಿರೀಟದ ಪಾದರಕ್ಷೆಯೂ ಮಹಾರಾಜನೇ
---------
ನನ್ನ ಕಣ್ಣೆದುರು ನಿನ್ನ ಪ್ರತಿಬಿಂಬ
ನಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿ ಅಲ್ಲಿಂದ ಆರಂಭ
ರೆಪ್ಪೆ ಮುಚ್ಚಿರಲಿ , ಇಲ್ಲ ತೆರೆದಿರಲಿ ...
ನಿನ್ನ ಆ ಒಂದು ನೋಟ ನನ್ನ ಕಣ್ತುಂಬ

ಕಣ್ಗಪ್ಪೆ ಬೇಡದ ಕಣ್ರೆಪ್ಪೆ
ಕಮಲವೂ ಇಲ್ಲಿ ಬಲು ಸಪ್ಪೆ
ಅದರನ್ದಕೆ ಮನಸೋತರೆ  ನಾ
ಹೇಳು ಅದು ನನ್ನ ತಪ್ಪೇ?

ನಿನ್ನ ಕುಡಿ ನೋಟಕೆ ಕರಗಿದೆ ನಾನು
ನಿನ್ನ ಕಣ್ ಕಾಂತಿಗೆ ಸೊರಗಿದೆ ಬಾನು
ಬಣ್ಣಿಸಲೆಂತು, ಆ ಸೆಳೆವ ನೋಟ  
ಕಣ್ಣಲ್ಲೇ ನನ್ನ ಗೆದ್ದಿರುವೆ ನೀನು------

ನಸುಕಿನ  ಕನಸಲಿ  ಮುಸುಕಿನ  ಮರೆಯಲಿ
ನಸುನಕ್ಕ  ಕಂಗಳ  ನಾಯೆಂತು  ಮರೆಯಲಿ?

    ಅರಸುತ  ಆ  ಕ್ಷೀಣ  ಪ್ರತಿಬಿಂಬ
    ಅದೆಸ್ಟೋ  ಕ್ಷಣಗಳು  ಯುಗಗಳಾದವು
    ಪ್ರತಿ  ವಿಫಲದಲು ಮತ್ತದೇ  ಜಂಭ
    ನೀ  ನನ್ನವಳು, ಕನಸಿನಲ್ಲಾದರೂ

ನಸುಕಿನ  ಕನಸಲಿ  ಮುಸುಕಿನ  ಮರೆಯಲಿ
ನಸುನಕ್ಕ  ಕಂಗಳ  ನಾಯೆಂತು  ಮರೆಯಲಿ?

    ಮನಸಲಿ  ಮಿಂಚಿದ  ಮುಂಗುರುಳು,
    ಮಾಸದ  ಅಪೂರ್ವ  ಪ್ರತಿಮೆ;
    ಒಮ್ಮೆಯಾದರು  ಬಾ  ಕಣ್ಣೆದುರು
    ಮಂದಹಾಸವೇ , ಆಹ್ಲಾದಿಸುವೆ.
   
ನಸುಕಿನ  ಕನಸಲಿ  ಮುಸುಕಿನ  ಮರೆಯಲಿ
ನಸುನಕ್ಕ  ಕಂಗಳ  ನಾಯೆಂತು  ಮರೆಯಲಿ?-------
ರತ್ನಗಿರಿ ಏರಿ ಅಂದು ನಾವು ಹೋದ ಆ ಹೈಕು
ಚಿಕ್ಕದ್ದಾದರೂ ವಿಶಿಷ್ಟ, ತಾಜಾ
=====
ಬಹಳಾಯ್ತು ಬೆಳದಿಂಗಳ ಬಗೆಗಿನ ಭಾವಾವಲೋಕನ
ಪೂರ್ಣಿಮೆಯ ಪೂರ್ಣತೆಗೆ ಒಲವಿನ ಉಪಮೆ, ಕವನ.

ನಿದರ್ಶಿಸಲು ನೆಪಕ್ಕಾದರೂ ಎಲ್ಲೂ ನನ್ನ ಸುಳಿವಿಲ್ಲ
ಪ್ರದರ್ಶಿಸಲು ಹಾಲ್ನೊರೆಯ ಬಣ್ಣ ನನ್ನ ಬಳಿಯಿಲ್ಲ.

ಕವಿಗಳ ವರ್ಣ ಬೇಧ ನೀತಿಗೆ ಇರಲೊಂದು ಧಿಕ್ಕಾರ
ಇಂತಿ ನಿಮ್ಮ ಅಮಾವಾಸ್ಯ; ನೊಂದಿಹೆನು, ಮನಭಾರ.========
ನಾ ಕವಿಯಲ್ಲ
ನಿನ್ನ
ಮೃದುಲವದನದ
ಕಮಲನಯನದ
ವಿಮಲಕಾಂತಿಯ
ವರ್ಣಿಸಲೆಂದೇ
ನಾನಾದೆ ಕವಿಯು

ನಾ ಶಿಲ್ಪಿಯಲ್ಲ
ನಿನ್ನ
ತರುಲತೆಯ ನಾಚಿಸುವ
ಗೋಧೂಳಿಯ ಜ್ಞಾಪಿಸುವ
ಮೈಮಾಟವ ಮನದಲ್ಲಿ
ಕೆತ್ತಲೆಂದೇ
ನಾನಾದೆ ಶಿಲ್ಪಿಯು

ನಾ ಅರಸನಲ್ಲ
ನಿನ್ನ
ಗುರಿಯಿಲ್ಲದೆ ಅರಸುತ್ತ
ಬೆರಗಾಗಿ ನಿನ್ನ ಕಂಡಾಗ
ಹೃದಯ ಸಿಂಹಾಸನದೊಳು
ರಾಣಿಯಾಗಿಸಲೆಂದೇ
ನಾನಾದೆ ಅರಸನು

ನಾ ಆಸ್ತಿಕನಲ್ಲ
ನಿನ್ನ
ಮನದ ಗುಡಿಯೊಳಗಿಟ್ಟು
ನವರಸದ ನೈವೇದ್ಯವನಿತ್ತು
ದೇವತೆಯಂತೆ  ಪೂಜಿಸಲೆಂದೇ
ನಾನಾದೆ ಭಕ್ತನು...-----------
ನನ್ನ ಮನದಂಗಳ
ಶುಚಿಯಿಲ್ಲವೆಂದು ದೂರಿ
ನನ್ನಿಂದ ನೀ ದೂರ ಸರಿದೆಯಲ್ಲ?
ಒಮ್ಮೆಯಾದರೂ ನನ್ನ ಕೇಳಬೇಕಿತ್ತು...
ನನ್ನ ಮನದಂಗಳದಿ ನೀ ಬಿಡಿಸಿದ
ಸುಂದರವಾದ, ಬಣ್ಣದ ರಂಗವಲ್ಲಿ
ಅಳಿಸಿ ಹೋಗಬಾರದೆಂದೇ
ನಾನೆಷ್ಟೋ ದಿನದಿಂದ
ಮನದಂಗಳವ
ಗುಡಿಸಿ, ಸಾರಿಸಿ, ಒರೆಸದೆ
ನಿನಗಾಗಿ ಕಾಯುತಲಿದ್ದೆ...-----
ಮಾರ್ಘಶೀರದ ಛಳಿಯ
ತಡೆಯಲಾರದೆ
ಮನೆಗೆ ಹಾಕಿಸಿದ ಹೀಟರ್
ಅವತ್ತೇನೋ ಕೊಟ್ಟಿತು
ಬೆಚ್ಚಗಿನ ಶಾಖ
ಆದರೆ ತಿಂಗಳಲಿ ಬಂದ
ಕರೆಂಟ್ ಬಿಲ್ಲಲ್ಲಿ ಇದ್ದಿದ್ದು
ನಿಜವಾದ ಶಾಕ  ========
ಬಂಗಲೆಯಂತಿದ್ದರೂ,
ನಗೆ ಹರುಷದ ಸುಳಿವಿಲ್ಲದ
ತೋರಣ ರಂಗೋಲಿಯ
ಕಳೆಯಿಲ್ಲದ ಮನೆಯಾಕೆ?
ಗುಡಿಸಿಲಂತಿದ್ದರೂ,
ನಲಿವು, ಒಲವನು ಚೆಲ್ಲಿ
ಚೆಲುವಾಗಿ ಬೆಳಗಿಸಿದಾಳು
ಅದರ ಮನೆಯಾಕೆ  ___
ಶಿವರಾತ್ರಿಯಂದು ನಿಟ್ಟುಪವಾಸ  
ರಾತ್ರಿ ಪೂರಾ ಭಕ್ತಿ,, ಭಜನೆ, ಜಾಗರಣೆ  
ಆರು ತಿಂಗಳ ಬಳಿಕ ಭಾದ್ರ ಮಾಸ  
ಗಣಪತಿ ಹಬ್ಬದಂದು ಸಂಭ್ರಮಾಚರಣೆ  
ಮೃಷ್ಟಾನ್ನ ಭೋಜನ, ಕಡುಬು ವಿತರಣೆ  
ಭಹುಷಹ ತಾನು ಎಲ್ಲ ಕಷ್ಟ ನುಂಗಿ  
ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಸರ್ವ ಸುಖ ಕರುಣಿಸಿದ  
ಎಲ್ಲ ಅಪ್ಪಂದಿರ ಸಾಲಿನ ಮೊದಲ ಅಪ್ಪ  
ನಮ್ಮ ಶಿವಪ್ಪ   ----------------------
ನನ್ನ ಮನದಾಳವ ಹೊಕ್ಕ ಬಿರು ಮಾತಿಲ್ಲ
ಕಡಲಾಳವ ಹೊಕ್ಕ ರವಿಯ ಕಿರಣವಿಲ್ಲ
ಕಗ್ಗತ್ತಲಲಿ ಕಾಣದ ಆಳದ ಜೀವಿಗಳಂತೆ
ಚಪ್ಪಟೆಯ ಭಾವಗಳು ಅವಿತಿಹವು ಮನದಿ
 
ಹಿಡಿಯಲೋ, ಒಡಲೋ, ನಡುಸಮುದ್ರ ಜೀವಿ  
ಆಗ್ಗಾಗ್ಗೆ ತಾನ್ ಹೊಳೆದು ತೇಲ್ವ ರೀತಿಯಲಿ
ಒಡಲಾಳದ ರಾಗವದು ಸೂಸುತಿದೆ ಬೆಳಕ
ತಡೆಯಲಾಗದೆ ತನ್ನೊಳಗಿನಾ ತೀವ್ರ ತವಕ  

ಕೋಟಿ ವರುಷವಾಯಿತು, ಇನ್ನು ಮೇಲೇರುವ ಗತಿಯಿರದು
ಕಡಲಾಳದ ಜೀವಿಗಳವು ಅಲ್ಲೇ ಬೆರೆತಿಹವು
ಸ್ಮರಣಾತೀತ ಕಾಲವಾಯಿತು, ಹೊರಚಿಮ್ಮುವ ಸ್ಥಿತಿಯಿರದು
ಒಡಲಾಳದ ಭಾವಗಳಿವು ಇಲ್ಲೇ ಅಡಗಿಹವು

ಕೇಳದಿರು ಎನ್ನ ನಾ ಹೀಗೇಕೆಂದು, ನನ್ನ
ಒಡಲಾಳ ತಲುಪಿದ ಜಲಾಂತರ್ಗಾಮಿ ಇಲ್ಲ
ಮೇಲೆದ್ದು ಸಿಡಿದು ಹೊರಚೆಲ್ಲಲು ರಸಭಾವ
ತಾ ಬಿಡನೆಂದು ನನ್ನೊಳಗಿನ ಮಂದಗಾಮಿ ಬಲ್ಲ-------------
ಹಳ್ಳಿಯಿಂದ ಹಳ್ಳಿಗೆ ಪಯಣಿಸಿ,
ಬೇಡುತ ತಿಂದು,
ಆಲದ ಮರದಡಿ ಮಲಗಿ
ಮತ್ತೆ ಕಾಣದಂತೆ ಮಗದೆಲ್ಲೋ
ಹೋಗುವ ಅವನನ್ನು
ದಾರಿಹೋಕ ಎಂದೆಯ?
ನೆನ್ನೆಯ ಖೇದವಿರದೆ
ನಾಳೆಯ ಸೆಡೆಯಿರದೆ
ಮೆರುಗಿರದೆ ಕೊರಗಿರದೆ,
ಪಯಣಿಸುವ ಯೋಗಿ
ಆತ ಸ್ವರ್ಗದ ದಾರಿಯ ಹೋಕ---------------
ಹೊರಹೋಗುವ ದಾರಿ ಗೊತ್ತಿರದೆಯೂ
ಬಾಳ ಚಕ್ರವ್ಯೂಹವ ಪ್ರವೇಶಿಸಿ
ಎಣೆಯಿಲ್ಲದೆ ಅರಿಷಡ್ವರ್ಗಗಳ ಸೆಣೆಸಿ
ಮುಕ್ತರಾಗುವ ದಾರಿ ಕಾಣದೆ
ಕೊನೆಗೆ ಇಲ್ಲೇ ಹೋರಾಡಿ ಮಣಿಯುವ
ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಅಭಿಮನ್ಯುಗಳೇ47. ಕವಿತೆ
------
ಅರ್ಥವಾಗದ ಕವಿತೆ ರಚಿಸುವುದು ಸುಲಭ
ಮಹಾಮೇಧಾವಿ ಪಟ್ಟ ಕವಿಗದರ ಲಾಭ

ಕೇಳಿರದ ತಿಳಿದಿರದ ಪದಗಳ ಬಳಸಿ
ಸಾಲುಗಳ ಹೆಣೆದೆಣೆದು ಕವಿತೆಯ ಬೆಳೆಸಿ  
ಪ್ರತಿ ಸಾಲ ಅಂಚಲ್ಲೂ ಇರಲಿ ಪ್ರಾಸ
ಪ್ರಾಸಪ್ರಿಯರಲಿ ಮೂಡಿಸಲು ಮಂದಹಾಸ

ಅರ್ಥವಾಗದ ಕವಿತೆ ರಚಿಸುವುದು ಸುಲಭ
ಮಹಾಮೇಧಾವಿ ಪಟ್ಟ ಕವಿಗದರ ಲಾಭ

ತೆರೆದ ತುದಿಯ ಕವಿತೆ ಮುಗಿಸಿ ಸಹಿಯನೊಂದು ಮಾಡಿ
ಅರ್ಥ ಆಶಯನೆಲ್ಲವನು ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಕಾರರಿಗೆ ಬಿಡಿ
ಸರ್ಕಾರ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಜರಿಯಬಹುದಾ ನೋಡಿ
ಸಂಸ್ಥೆಗಳೂ ಅಭಿನಂದಿಸುವುವು ಪ್ರಶಸ್ತಿಗಳ ನೀಡಿ  

ಅರ್ಥವಾಗದ ಕವಿತೆ ರಚಿಸುವುದು ಸುಲಭ
ಮಹಾಮೇಧಾವಿ ಪಟ್ಟ ಕವಿಗದರ ಲಾಭ
-----
ನಿನ್ನ ಕವನದಲಿ ಪ್ರಾಸವೇ ಇಲ್ಲವಲ್ಲೋ ಮಾರಾಯ ಅನ್ನೋ ಜನಕ
ಇದೋ ಒಂದು ಪ್ರಾಸಬದ್ಧ ಕವನ, ಅರ್ಥ ಮಾತ್ರ ಸಿಗದು ಅಂಜನಕ

ಕರೋನ ಬಂತೆಂದರೆ ಕೂಡಲೇ ಬೇಕು ಆಮ್ಲಜನಕ
ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಕೆಲವೇ ಘಳಿಗೆಯಲಿ ಸ್ಥಿತಿ ಚಿಂತಾಜನಕ
ಅಂತೂ ಬಂತು ವೈರಾಣುವಿನೆದುರಿಸಲು ಪ್ರತಿಜನಕ
ಪವಾಡದಿ ಭುವಿಯಲಿ ಸೀತೆಯನು ಪಡೆದಂತೆ ಜನಕ